Into the wild!
Door: Joost van Dieren
Blijf op de hoogte en volg Joost
09 Februari 2010 | Argentinië, Buenos Aires
Buenos dias! Zoals jullie gemerkt hebben is het een tijdje stil gebleven aan de overkant, maar dit was niet geheel zonder reden. De afgelopen veertien dagen stonden namelijk in het teken van ´Into the wild!´ Na ons bezoek aan Mendoza zijn we duizenden kilometers zuidwaarts getrokken naar Bariloche, Calafate en El Chalten. Vandaar ging de reis weer omhoog via Los Antiguos naar Commodoro Rivadavia en Puerto Madrin aan de oostkust. Nu ik weer redelijk internet tot beschikking heb, ik me weer enigszins in de bewoonde wereld begeef en het aantal paniekmailtjes ernstige vormen aanneemt lijkt het me een goed moment om de afgelopen tijd goed in kaart te brengen. Dat doe ik terwijl buiten het zand van het nabijgelegen strand voorbij raast. Onder goede weersomstandigheden was ik nu met zeeleeuwen aan het duiken. We stonden al klaar in onze duiksuits, echter de plotselinge storm zorgde ervoor dat ik nu mijn blog kan schrijven. Jullie zullen me de lengte van deze blog moeten vergeven, want er is veel te schrijven.
Ons bezoek aan Mendoza sloten we, alweer twee weken geleden, af met het bezoek aan de wedstrijd Boca Juniors tegen River Plate en de bike and wine tour. Als grote voetbalfan staat de wedstrijd me uiteraard nog het beste voor de geest en deze zal me nog wel een tijdje bijblijven ook! Alleen het feit al dat ik kan zeggen bij een wedstrijd van Boca te zijn geweest maakt mijn reis eigenlijk al geslaagd :). Zonder acht te slaan op waarschuwingen van de hosteleigenaar voor arme en grijpgrage Argentijnen kochten we de goedkoopste tickets die er waren (30 peso). Hierdoor zouden we achter de goal staan tussen de zogenaamde hooligans van Boca. Sinds mijn eerste bezoek aan Argentinie en het stadion van Boca in 2005 ben ik fan van deze club. Een heet avondje ben ik als trouwe bezoeker van Go Ahead Eagles al wel gewend, dus een avondje Argentijns voetbal zag ik helemaal zitten!
Voorafgaand aan de wedstrijd besloten we nog even een hapje te eten in de stad. Dit deden we letterlijk omringt door militaire politie. Deze lieden moesten voorkomen dat fanatieke supporters die in grote getalen aanwezig waren ons etentje zouden verstoren. De wedstrijd werd er eentje om niet snel te vergeten. In het kort kwam het voetbalavontuur neer op twee uur wachten voor het stadion met doldwaze Boca supporters, een ontelbaar aantal Argentijnse bbq´s (om hongerige magen te kunnen voeden), vlaggen, en luid gezang. Voetbal zit hier duidelijk in de genen en gaat verder dan een wedstrijdje op zich. Natuurlijk al helemaal als het Boca tegen River betreft. De twee clubs komen beiden uit Buenos Aires en gelden als de twee grootmachten van Argentinie. Het is zeg maar Ajax tegen Feyenoord maar dan nog 10 keer grootser. Hoewel het een oefenwedstrijd betrof was daar in en rondom het stadion en tijdens de wedstrijd helemaal niets van te merken. Hoewel het voetbal niet echt goed was legden de teams en de supporters van Boca en River elkaar het vuur aan de schenen. Het was ronduit genieten geblazen. Een aantal locals die ons in de wachtrij hadden gespot (we vallen natuurlijk ook niet op) waren zo aardig om ons door de poort te loodsen en met hen bekeken we de wedstrijd. Na 90 minuten stond het 1-1 waardoor strafschoppen de wedstrijd moesten beslissen. Helaas won River, maar natuurlijk kon dat mijn avond niet verpesten.
De volgende dag besloten we de beroemde bike and wine tour te doen. Je kunt Mendoza namelijk niet verlaten zonder de wijn uit de streek te proeven. Op aanraden van hostelgenoten besloten we fietsen te huren bij Mr. Hugo (een begrip in Mendoza en omstreken). Met een routekaart op zak gingen we op zoek naar verschillende wijnboerderijen om de prima Mendozawijnen te proeven. Met 40 graden van wijnboerderij naar wijnboerderij fietsen geef ik je te doen! Aangezien die avond onze busrit naar Bariloche wachtte besloten we het na 1 boerderij te laten voor wat het was. Wijn proeven is hier namelijk gewoon vier glazen wijn voor 35 peso opdrinken ipv het proeven van kleine beetjes.
Het bezoek aan Mendoza betekende gelijk ook een tijdig einde van ons bezoek aan vele warme steden en het begin aan ons avontuur in het koude en winderige Pattegonie: we gingen eindelijk into the wild! Dat wilde begon voor mij persoonlijk met een veelbewogen busrit waarin ik besloot twee keer flauw te vallen binnen tien minuten! Waarschijnlijk een combinatie van warmte, weinig water en een slecht gevallen wijntje. In ieder geval heeft niemand iets gemerkt en heb ik de rit met maagkrampen uitgezeten. Na 20 uur kwamen kwamen we bij een groot meer aan bij de poort van Pattegonie, genaamd Bariloche. Deze plaats geeft toegang tot het woestere gedeelte van Argentinie en doet denken aan de grotere versie van Schotland. Uitgestrekte lagos(meren) omringd door hoge bergen en bebosde heuvels maken het gebied tot een grote trekpleister voor bewonderaars van natuurschoon. Aangezien de temperatuur in Mendoza het kookpunt constant benaderde was Bariloche voor ons een verademing. Constant lekkere wind van de bergen, een temperatuurtje rond de 25 a 30 graden, een fijn zonnetje, leuke mensen en het beste hostel tot zover vormden de ingredienten voor een goede tijd. s´avonds koelt het zomers in Bariloche redelijk snel af waardoor ik voor het eerst in Zuid Amerika genoodzaakt was om s´avonds een lange broek te dragen!
Het gebied rondom Bariloche is uitermate geschikt om per mountainbike of te voet te ontdekken en dat hebben we in de drie dagen dan ook gedaan. Bij aankomst besloot ik eerst drie uur bij te slapen aangezien de busrit me niet bepaald goed bevallen was. De volgende dag was ik echter weer helemaal fit en we besloten gelijk de omgeving te verkennen. Met bus 50 reden we een half uur van Bariloche weg om aan te komen bij een relaxed meer. Vandaar volgde een ongetemde hike naar een waterval in het bos en een uitkijkpunt (mirador) vanwaar we een uitzicht hadden over de complete vallei! Wat een rust geeft het om op zo`n punt om je heen te kijken. Het maakt je als mens klein als je zoveel moois om je heen ziet! Vanaf Bariloche begon ik steeds meer ontzag te krijgen voor wat God allemaal zo mooi bedacht heeft! Onderweg terug naar de bus kwamen we Craig tegen. Met deze toffe Engelsman hadden we al snel een klik en de volgende besloten we gedrieen een mountainbiketour te maken. Deze mountainbiketour kan ik achteraf beschouwen als de beste ooit. Alle respect voor de highlands in Schotland en de Holterberg in Holten, maar het parcours in Bariloche is toch echt een unieke. De 36 km lange tocht bracht ons zware beklimmingen, ruige afdalingen, betoverende meren en uitzichten waarvan je alleen maar kan dromen. Bijna was ik mijn reismaatje kwijt geraakt als een auto na onze afdaling niet had besloten om voor de bocht maar even te wachten. Wouter ging als een volleerde kamikazepiloot naar beneden en had in de bocht geen rekening gehouden met de steentjes waardoor hij als Alberto Tomba in zijn beste dagen de bocht uit vloog! Los van dit angstige moment kwamen we de dag zonder kleerscheuren door. Bart, wellicht een aanrader om hier een mountainbikewedstrijd te komen rijden?
Het blijft leuk om mensen uit allerlei landen te ontmoeten en het is super leuk hoe snel contacten leiden tot mooie avonden. We kwamen tijdens de tour een groep tegen met Nederlanders, Engelsen, Israeliers en nog wat nationaliteiten. Aangezien er eentje jarig was liep de ontmoeting uit op een avond stappen in Bariloche. Deze avond betekende voor ons zowaar de eerste keer stappen in Zuid Amerika! De taal blijft nog wel enigszins een probleem. Hoewel ik me in het Spaans redelijk redt komen mijn kwaliteiten onder begeleiding van clubmuziek iets minder uit de verf. De barman moet wel een punthoofd van mij hebben gekregen aangezien het me 20 minuten duurde om een fles wijn te bestellen. Ik bestelde namelijk een glas wijn, maar toen zette hij een fles voor mijn neus. Verbaast als ik was ging ik ervan uit dat ik zelf een glas in moest schenken. Echter hij verkocht wijn alleen per fles. haha met een fles en drie glazen keerde ik naar de dansvloer terug. Waar in Nederland zie je mensen met een wijnfles dansen? Op Latijnse muziek valt goed te dansen en tot half vijf in de ochtend gingen de voetjes vlot van de vloer. Naast de tochten door de schitterende natuur en de stapavond blijven me verder vooral de ontmoetingen met Marije (Nederlandse), Craig (Engelsman), Ale (Chileense) en de combinatie Bastiaan en Vicente (Nederlandse jongens) bij.
Aangezien Wouter zijn tijd in dit continent wat korter is konden we helaas niet langer blijven in Bariloche. Onze volgende bestemming zou Calafate zijn: de plaats van de gletchers! Na de eerste goede kennismaking met Bariloche konden we niet wachten om nog meer moois te zien.
Vanuit Bariloche is het mogelijk om route 40 te nemen. Deze route is erg beroemd om de mooie omgeving. Gezien de kosten van deze trip besloten we echter een andere route te nemen die ons in 30 uur naar Calafate zou brengen. Het is bizar hoe snel we aan busreizen wennen en dat terwijl je in Nederland al kunt opzien tegen een busreis met een duur van veel minder uren.
Misschien kwam het door de lange vermoeiende busreis, maar Calafate was in eerste instantie een deceptie. We troffen bij aankomst een kleine, kale plaats aan waarvan we dachten dat er werkelijk niets te beleven zou zijn. In eerste instantie zouden we twee nachten blijven maar dat werd er al snel 1 om snel verder te kunnen naar El Chalten. De volle dag die we in El Calafate verbleven hebben we echter wel volop besteed! Al snel kwamen we in het hostel in contact met de twee Israelische meisjes Noah en Ninzan. Net als zoveel andere Israeliers zijn zij na diensttijd Israel ontvlucht. Ter illustratie:
meisjes moeten in Israel verplicht twee jaar het leger in en jongens drie jaar. Binnen het leger zijn verschillende jobs die zij kunnen doen. Meisjes geven bijvoorbeeld vaan les. Slechts enkelen zullen echt in de oorlog actief zijn. In Israel leven slechts 7 miljoen mensen en onder de voortdurende dreiging van oorlog begrijp je wel wat er gebeurd op het moment dat de dienstplicht wegvalt. In ieder geval kwamen Ninzan en Noah met het idee om een taxi te regelen die ons naar de gletcher zou brengen. Het is goedkoper dan de gebruikelijke tours en je kunt stoppen waar je wilt! Als Nederlander vindt je het natuurlijk leuk om geld uit te sparen en om zelf dingen te organiseren, dus al snel besloten we met hen mee te gaan. De gletchers zijn grote geplette sneeumassa´s die tussen
de bergen doorschuiven tot een bepaald punt. Het bezoek aan dit natuurwonder maakte ons bezoek aan Calafate plotseling toch een van de hoogtepunten van onze reis zover! Met een boottocht en een wandeling langs de gletchers hadden we een te gekke dag. De dag eindigde ook nog eens avontuurlijk aangezien onze taxichauffeur besloot om te weinig benzine mee te nemen. 5 km voor Calafate stonden we stil op een weg die geen einde leek te kennen! Stilletjes kon ik er erg van genieten! Gelukkig werden we al snel opgepikt door een busje waardoor we die avond nog op tijd waren om onze bus naar El Chalten te halen.
El Chalten is drie uur rijden van Calafate en ligt dicht op de bergen en is beroemd om de bergen Torre en Fitz Roy en geliefd bij hikers om de verschillende uitgestrekte hikeroutes. Chalten is in 1985 ontstaan en geldt als het jonste stadje van Argentinie. In Chalten kwamen we onze Nederlandse vrienden Vicente en Sebastiaan weer tegen en de volgende dag hebben we met hen in 9,5 uur een hike gemaakt over 40 km door het prachtige berggebied. Wie de films van the Lord of the Ring gezien heeft kan zich inbeelden hoe het is om door het berggebied van Chalten te hiken. Steeds denk je weer dat geweldadige Orks je willen overvallen! Het hoogtepunt van die dag was overduidelijk het uitzicht op Fitz Roy. Deze reus is tot nu toe de meest mysterieuze berg die ik gezien heb. Onderweg konden we constant uit bergbeekjes water putten dat zo koud en helder was als maar kon. Na een dagje rust waren we tot slot van ons verblijf in Chalten zo gek om drie uur lang bergop te hiken. Getuige het weinige aantal mensen dat we onderweg tegen kwamen deed ons beseffen dat weinig mensen de klim aandurfen. Na drie uur en 12,5 km buffelen door bossen, over stenen en door sneeuw kregen we een view te zien die werkelijk alle inspanning vergoedde! Ik kan er veel woorden aan geven en foto´s laten zien, maar je moet het toch echt zelf de berg op hiken om al die schoonheid te ervaren!
Met pijn in het hart maar met genoeg kilometers in de benen zijn we drie busritten verder via Los Antiguos en Commodoro Viadavia aangekomen in Puerto Madrin.
Puerto Madrin heeft een groot natuurgebied genaamd Peninsula Valdes. Hier leven grote kolonien zeeleeuwen, zeeolifanten en pinguins. Ook komen er in december walvissen langs. Vanaf deze maand zijn er zelfs orka´s te spotten! Samen met het Nederlandse stel Bastiaan en Maaike (ontmoet in het hostel) besloten we wederom geen tour te boeken, maar om met een gehuurde auto op eigen houtje door het park te stuiven. Weer een nieuwe ervaring om in het wild pinguins te zien en op 1 punt zelfs meer dan 1000 zeeleeuwen. Ik blijf me verbazen over het natuurschoon in Argentinie terwijl daarentegen langs de wegen vrijwel overal afval ligt. De Argentijnen verpakken werkelijk alles in plastic en hebben er geen moeite mee troep van zich af te gooien. Anyway, terug naar het verhaal. Mannetjes, vrouwtjes en een ontelbaar aantal jongen liggen goed zichtbaar op het strand en spelen in de branding. Volgens de lonely planet heb je bij vloed wel drie procent kans dat je een orka zou zien die vanuit de branding een zeeleeuw grijpt. Wij besloten onze kans te wagen en een uur lang tot aan 18.18 uur bleven we wachten tot het verschijnen van de killer whale. Helaas liet Free Willy ons wachten, want hij kwam niet opdagen. Desalnietemin hadden we bij terugkomst een super leuke rit van 400 km achter de rug met leuke bezichtigingen en gesprekken die uiteen liepen van geloof, evolutie en natuurschoon tot levensvisie. Het is tof om door gesprekken erachter te komen hoe mensen in het leven staan. Dit is altijd weer goed!
In de auto terug vertelden Bastiaan en Maaike ons dat het in Puerto Madrin mogelijk is om met zeeleeuwen te duiken en dat zij dat de dag ervoor gedaan hadden. Wat ontzettend mooi is dat! Je duikt met je pak het water in en gaat tien meter onder water op de bodem zitten terwijl de zeeleeuwen als speelse puppy´s op je afduiken en in je duikpak bijten. Ondanks het hoge bedrag van 650 peso besloten we vandaag, aangemoedigd door ervaringen van anderen, toch deze buitenkans te pakken. We gingen naar de duikersschool en boekten een tour. Na het zien van de introductiefilm stonden we al klaar in ons pak toen het tot nog toe mooie weer totaal omsloeg in een storm. Hierdoor was het helaas niet meer mogelijk om te duiken. Aangezien we vanavond de reis vervolgen naar Buenos Aires moet ik maar zien wanneer de kans zich weer voordoet. Ach je kunt niet alles hebben in de wereld en ik laat me door deze omstandigheden dan ook zeker niet onderdrukken!
Tot zover dit reisverslag. Nogmaals excuses voor de lengte van deze blog, maar zoals gezegd neem ik jullie graag mee in grote lijnen mee in wat ik meemaak tijdens mijn reis. De volgende blog zal een stukje korter zijn. Ik kan me voorstellen dat jullie wachten op de foto´s, maar voor het uploaden heb ik toch echt een snellere computer nodig. Ik verwacht in Buenos Aires daar alle ruimte voor te krijgen.
In Buenos Aires hoeven we even geen hostelkosten te maken omdat we een paar dagen kunnen vertoeven bij Rudi Zoet. Rudi is een kennis van me die in Argentinie af studeert en een appartement heeft. Wouter zal na twee dagen in Buenos doorreizen naar Sao Paulo en dan door naar Nederland. Het zal me denk ik even zwaar vallen mijn trouwe reisgenoot te moeten verliezen. Het reizen met Wouter heb ik als zeer positief ervaren. Onze vriendschap is er alleen maar sterker op geworden. Toch denk ik dat het me prima af zal gaan de overige drie maanden van mijn reis. Ik zie uit naar nieuwe contacten, het reizen op mijn eigen houtje en alles wat ik nog mee mag maken hier!
Het ga jullie goed!
Joost
Ons bezoek aan Mendoza sloten we, alweer twee weken geleden, af met het bezoek aan de wedstrijd Boca Juniors tegen River Plate en de bike and wine tour. Als grote voetbalfan staat de wedstrijd me uiteraard nog het beste voor de geest en deze zal me nog wel een tijdje bijblijven ook! Alleen het feit al dat ik kan zeggen bij een wedstrijd van Boca te zijn geweest maakt mijn reis eigenlijk al geslaagd :). Zonder acht te slaan op waarschuwingen van de hosteleigenaar voor arme en grijpgrage Argentijnen kochten we de goedkoopste tickets die er waren (30 peso). Hierdoor zouden we achter de goal staan tussen de zogenaamde hooligans van Boca. Sinds mijn eerste bezoek aan Argentinie en het stadion van Boca in 2005 ben ik fan van deze club. Een heet avondje ben ik als trouwe bezoeker van Go Ahead Eagles al wel gewend, dus een avondje Argentijns voetbal zag ik helemaal zitten!
Voorafgaand aan de wedstrijd besloten we nog even een hapje te eten in de stad. Dit deden we letterlijk omringt door militaire politie. Deze lieden moesten voorkomen dat fanatieke supporters die in grote getalen aanwezig waren ons etentje zouden verstoren. De wedstrijd werd er eentje om niet snel te vergeten. In het kort kwam het voetbalavontuur neer op twee uur wachten voor het stadion met doldwaze Boca supporters, een ontelbaar aantal Argentijnse bbq´s (om hongerige magen te kunnen voeden), vlaggen, en luid gezang. Voetbal zit hier duidelijk in de genen en gaat verder dan een wedstrijdje op zich. Natuurlijk al helemaal als het Boca tegen River betreft. De twee clubs komen beiden uit Buenos Aires en gelden als de twee grootmachten van Argentinie. Het is zeg maar Ajax tegen Feyenoord maar dan nog 10 keer grootser. Hoewel het een oefenwedstrijd betrof was daar in en rondom het stadion en tijdens de wedstrijd helemaal niets van te merken. Hoewel het voetbal niet echt goed was legden de teams en de supporters van Boca en River elkaar het vuur aan de schenen. Het was ronduit genieten geblazen. Een aantal locals die ons in de wachtrij hadden gespot (we vallen natuurlijk ook niet op) waren zo aardig om ons door de poort te loodsen en met hen bekeken we de wedstrijd. Na 90 minuten stond het 1-1 waardoor strafschoppen de wedstrijd moesten beslissen. Helaas won River, maar natuurlijk kon dat mijn avond niet verpesten.
De volgende dag besloten we de beroemde bike and wine tour te doen. Je kunt Mendoza namelijk niet verlaten zonder de wijn uit de streek te proeven. Op aanraden van hostelgenoten besloten we fietsen te huren bij Mr. Hugo (een begrip in Mendoza en omstreken). Met een routekaart op zak gingen we op zoek naar verschillende wijnboerderijen om de prima Mendozawijnen te proeven. Met 40 graden van wijnboerderij naar wijnboerderij fietsen geef ik je te doen! Aangezien die avond onze busrit naar Bariloche wachtte besloten we het na 1 boerderij te laten voor wat het was. Wijn proeven is hier namelijk gewoon vier glazen wijn voor 35 peso opdrinken ipv het proeven van kleine beetjes.
Het bezoek aan Mendoza betekende gelijk ook een tijdig einde van ons bezoek aan vele warme steden en het begin aan ons avontuur in het koude en winderige Pattegonie: we gingen eindelijk into the wild! Dat wilde begon voor mij persoonlijk met een veelbewogen busrit waarin ik besloot twee keer flauw te vallen binnen tien minuten! Waarschijnlijk een combinatie van warmte, weinig water en een slecht gevallen wijntje. In ieder geval heeft niemand iets gemerkt en heb ik de rit met maagkrampen uitgezeten. Na 20 uur kwamen kwamen we bij een groot meer aan bij de poort van Pattegonie, genaamd Bariloche. Deze plaats geeft toegang tot het woestere gedeelte van Argentinie en doet denken aan de grotere versie van Schotland. Uitgestrekte lagos(meren) omringd door hoge bergen en bebosde heuvels maken het gebied tot een grote trekpleister voor bewonderaars van natuurschoon. Aangezien de temperatuur in Mendoza het kookpunt constant benaderde was Bariloche voor ons een verademing. Constant lekkere wind van de bergen, een temperatuurtje rond de 25 a 30 graden, een fijn zonnetje, leuke mensen en het beste hostel tot zover vormden de ingredienten voor een goede tijd. s´avonds koelt het zomers in Bariloche redelijk snel af waardoor ik voor het eerst in Zuid Amerika genoodzaakt was om s´avonds een lange broek te dragen!
Het gebied rondom Bariloche is uitermate geschikt om per mountainbike of te voet te ontdekken en dat hebben we in de drie dagen dan ook gedaan. Bij aankomst besloot ik eerst drie uur bij te slapen aangezien de busrit me niet bepaald goed bevallen was. De volgende dag was ik echter weer helemaal fit en we besloten gelijk de omgeving te verkennen. Met bus 50 reden we een half uur van Bariloche weg om aan te komen bij een relaxed meer. Vandaar volgde een ongetemde hike naar een waterval in het bos en een uitkijkpunt (mirador) vanwaar we een uitzicht hadden over de complete vallei! Wat een rust geeft het om op zo`n punt om je heen te kijken. Het maakt je als mens klein als je zoveel moois om je heen ziet! Vanaf Bariloche begon ik steeds meer ontzag te krijgen voor wat God allemaal zo mooi bedacht heeft! Onderweg terug naar de bus kwamen we Craig tegen. Met deze toffe Engelsman hadden we al snel een klik en de volgende besloten we gedrieen een mountainbiketour te maken. Deze mountainbiketour kan ik achteraf beschouwen als de beste ooit. Alle respect voor de highlands in Schotland en de Holterberg in Holten, maar het parcours in Bariloche is toch echt een unieke. De 36 km lange tocht bracht ons zware beklimmingen, ruige afdalingen, betoverende meren en uitzichten waarvan je alleen maar kan dromen. Bijna was ik mijn reismaatje kwijt geraakt als een auto na onze afdaling niet had besloten om voor de bocht maar even te wachten. Wouter ging als een volleerde kamikazepiloot naar beneden en had in de bocht geen rekening gehouden met de steentjes waardoor hij als Alberto Tomba in zijn beste dagen de bocht uit vloog! Los van dit angstige moment kwamen we de dag zonder kleerscheuren door. Bart, wellicht een aanrader om hier een mountainbikewedstrijd te komen rijden?
Het blijft leuk om mensen uit allerlei landen te ontmoeten en het is super leuk hoe snel contacten leiden tot mooie avonden. We kwamen tijdens de tour een groep tegen met Nederlanders, Engelsen, Israeliers en nog wat nationaliteiten. Aangezien er eentje jarig was liep de ontmoeting uit op een avond stappen in Bariloche. Deze avond betekende voor ons zowaar de eerste keer stappen in Zuid Amerika! De taal blijft nog wel enigszins een probleem. Hoewel ik me in het Spaans redelijk redt komen mijn kwaliteiten onder begeleiding van clubmuziek iets minder uit de verf. De barman moet wel een punthoofd van mij hebben gekregen aangezien het me 20 minuten duurde om een fles wijn te bestellen. Ik bestelde namelijk een glas wijn, maar toen zette hij een fles voor mijn neus. Verbaast als ik was ging ik ervan uit dat ik zelf een glas in moest schenken. Echter hij verkocht wijn alleen per fles. haha met een fles en drie glazen keerde ik naar de dansvloer terug. Waar in Nederland zie je mensen met een wijnfles dansen? Op Latijnse muziek valt goed te dansen en tot half vijf in de ochtend gingen de voetjes vlot van de vloer. Naast de tochten door de schitterende natuur en de stapavond blijven me verder vooral de ontmoetingen met Marije (Nederlandse), Craig (Engelsman), Ale (Chileense) en de combinatie Bastiaan en Vicente (Nederlandse jongens) bij.
Aangezien Wouter zijn tijd in dit continent wat korter is konden we helaas niet langer blijven in Bariloche. Onze volgende bestemming zou Calafate zijn: de plaats van de gletchers! Na de eerste goede kennismaking met Bariloche konden we niet wachten om nog meer moois te zien.
Vanuit Bariloche is het mogelijk om route 40 te nemen. Deze route is erg beroemd om de mooie omgeving. Gezien de kosten van deze trip besloten we echter een andere route te nemen die ons in 30 uur naar Calafate zou brengen. Het is bizar hoe snel we aan busreizen wennen en dat terwijl je in Nederland al kunt opzien tegen een busreis met een duur van veel minder uren.
Misschien kwam het door de lange vermoeiende busreis, maar Calafate was in eerste instantie een deceptie. We troffen bij aankomst een kleine, kale plaats aan waarvan we dachten dat er werkelijk niets te beleven zou zijn. In eerste instantie zouden we twee nachten blijven maar dat werd er al snel 1 om snel verder te kunnen naar El Chalten. De volle dag die we in El Calafate verbleven hebben we echter wel volop besteed! Al snel kwamen we in het hostel in contact met de twee Israelische meisjes Noah en Ninzan. Net als zoveel andere Israeliers zijn zij na diensttijd Israel ontvlucht. Ter illustratie:
meisjes moeten in Israel verplicht twee jaar het leger in en jongens drie jaar. Binnen het leger zijn verschillende jobs die zij kunnen doen. Meisjes geven bijvoorbeeld vaan les. Slechts enkelen zullen echt in de oorlog actief zijn. In Israel leven slechts 7 miljoen mensen en onder de voortdurende dreiging van oorlog begrijp je wel wat er gebeurd op het moment dat de dienstplicht wegvalt. In ieder geval kwamen Ninzan en Noah met het idee om een taxi te regelen die ons naar de gletcher zou brengen. Het is goedkoper dan de gebruikelijke tours en je kunt stoppen waar je wilt! Als Nederlander vindt je het natuurlijk leuk om geld uit te sparen en om zelf dingen te organiseren, dus al snel besloten we met hen mee te gaan. De gletchers zijn grote geplette sneeumassa´s die tussen
de bergen doorschuiven tot een bepaald punt. Het bezoek aan dit natuurwonder maakte ons bezoek aan Calafate plotseling toch een van de hoogtepunten van onze reis zover! Met een boottocht en een wandeling langs de gletchers hadden we een te gekke dag. De dag eindigde ook nog eens avontuurlijk aangezien onze taxichauffeur besloot om te weinig benzine mee te nemen. 5 km voor Calafate stonden we stil op een weg die geen einde leek te kennen! Stilletjes kon ik er erg van genieten! Gelukkig werden we al snel opgepikt door een busje waardoor we die avond nog op tijd waren om onze bus naar El Chalten te halen.
El Chalten is drie uur rijden van Calafate en ligt dicht op de bergen en is beroemd om de bergen Torre en Fitz Roy en geliefd bij hikers om de verschillende uitgestrekte hikeroutes. Chalten is in 1985 ontstaan en geldt als het jonste stadje van Argentinie. In Chalten kwamen we onze Nederlandse vrienden Vicente en Sebastiaan weer tegen en de volgende dag hebben we met hen in 9,5 uur een hike gemaakt over 40 km door het prachtige berggebied. Wie de films van the Lord of the Ring gezien heeft kan zich inbeelden hoe het is om door het berggebied van Chalten te hiken. Steeds denk je weer dat geweldadige Orks je willen overvallen! Het hoogtepunt van die dag was overduidelijk het uitzicht op Fitz Roy. Deze reus is tot nu toe de meest mysterieuze berg die ik gezien heb. Onderweg konden we constant uit bergbeekjes water putten dat zo koud en helder was als maar kon. Na een dagje rust waren we tot slot van ons verblijf in Chalten zo gek om drie uur lang bergop te hiken. Getuige het weinige aantal mensen dat we onderweg tegen kwamen deed ons beseffen dat weinig mensen de klim aandurfen. Na drie uur en 12,5 km buffelen door bossen, over stenen en door sneeuw kregen we een view te zien die werkelijk alle inspanning vergoedde! Ik kan er veel woorden aan geven en foto´s laten zien, maar je moet het toch echt zelf de berg op hiken om al die schoonheid te ervaren!
Met pijn in het hart maar met genoeg kilometers in de benen zijn we drie busritten verder via Los Antiguos en Commodoro Viadavia aangekomen in Puerto Madrin.
Puerto Madrin heeft een groot natuurgebied genaamd Peninsula Valdes. Hier leven grote kolonien zeeleeuwen, zeeolifanten en pinguins. Ook komen er in december walvissen langs. Vanaf deze maand zijn er zelfs orka´s te spotten! Samen met het Nederlandse stel Bastiaan en Maaike (ontmoet in het hostel) besloten we wederom geen tour te boeken, maar om met een gehuurde auto op eigen houtje door het park te stuiven. Weer een nieuwe ervaring om in het wild pinguins te zien en op 1 punt zelfs meer dan 1000 zeeleeuwen. Ik blijf me verbazen over het natuurschoon in Argentinie terwijl daarentegen langs de wegen vrijwel overal afval ligt. De Argentijnen verpakken werkelijk alles in plastic en hebben er geen moeite mee troep van zich af te gooien. Anyway, terug naar het verhaal. Mannetjes, vrouwtjes en een ontelbaar aantal jongen liggen goed zichtbaar op het strand en spelen in de branding. Volgens de lonely planet heb je bij vloed wel drie procent kans dat je een orka zou zien die vanuit de branding een zeeleeuw grijpt. Wij besloten onze kans te wagen en een uur lang tot aan 18.18 uur bleven we wachten tot het verschijnen van de killer whale. Helaas liet Free Willy ons wachten, want hij kwam niet opdagen. Desalnietemin hadden we bij terugkomst een super leuke rit van 400 km achter de rug met leuke bezichtigingen en gesprekken die uiteen liepen van geloof, evolutie en natuurschoon tot levensvisie. Het is tof om door gesprekken erachter te komen hoe mensen in het leven staan. Dit is altijd weer goed!
In de auto terug vertelden Bastiaan en Maaike ons dat het in Puerto Madrin mogelijk is om met zeeleeuwen te duiken en dat zij dat de dag ervoor gedaan hadden. Wat ontzettend mooi is dat! Je duikt met je pak het water in en gaat tien meter onder water op de bodem zitten terwijl de zeeleeuwen als speelse puppy´s op je afduiken en in je duikpak bijten. Ondanks het hoge bedrag van 650 peso besloten we vandaag, aangemoedigd door ervaringen van anderen, toch deze buitenkans te pakken. We gingen naar de duikersschool en boekten een tour. Na het zien van de introductiefilm stonden we al klaar in ons pak toen het tot nog toe mooie weer totaal omsloeg in een storm. Hierdoor was het helaas niet meer mogelijk om te duiken. Aangezien we vanavond de reis vervolgen naar Buenos Aires moet ik maar zien wanneer de kans zich weer voordoet. Ach je kunt niet alles hebben in de wereld en ik laat me door deze omstandigheden dan ook zeker niet onderdrukken!
Tot zover dit reisverslag. Nogmaals excuses voor de lengte van deze blog, maar zoals gezegd neem ik jullie graag mee in grote lijnen mee in wat ik meemaak tijdens mijn reis. De volgende blog zal een stukje korter zijn. Ik kan me voorstellen dat jullie wachten op de foto´s, maar voor het uploaden heb ik toch echt een snellere computer nodig. Ik verwacht in Buenos Aires daar alle ruimte voor te krijgen.
In Buenos Aires hoeven we even geen hostelkosten te maken omdat we een paar dagen kunnen vertoeven bij Rudi Zoet. Rudi is een kennis van me die in Argentinie af studeert en een appartement heeft. Wouter zal na twee dagen in Buenos doorreizen naar Sao Paulo en dan door naar Nederland. Het zal me denk ik even zwaar vallen mijn trouwe reisgenoot te moeten verliezen. Het reizen met Wouter heb ik als zeer positief ervaren. Onze vriendschap is er alleen maar sterker op geworden. Toch denk ik dat het me prima af zal gaan de overige drie maanden van mijn reis. Ik zie uit naar nieuwe contacten, het reizen op mijn eigen houtje en alles wat ik nog mee mag maken hier!
Het ga jullie goed!
Joost
-
09 Februari 2010 - 20:13
Arjan:
He joost!
haha te denken dat we op het zelfde immense eiland rondlopen op dit moment geeft me een fantastisch gevoel. Bereikbaarheid is helaas een ander verhaal. Leuk je verhalen, ik dank dat ik binnenkort maar eens achter je aan ga;)
Gast geniet er van!
Blessings uit Paramaribo! -
09 Februari 2010 - 20:32
Wim (skeits):
Hey Joost,
Wat een avonturen en inderdaad het was even wachten op een vervolgverslag. Maar ja dan heb je ook wel wat te vertellen..!!
Mogelijk toch ook nog eens naar dit prachtige continent.
Veel plezier en blessings, Wim. -
09 Februari 2010 - 20:41
Michelle:
Joost, leuk verhaal weer! Wat maak je toch mooie dingen mee! Geniet van elk moment! Liefs en groetjes uit Kenia! -
10 Februari 2010 - 07:25
Hanneke :
Wat gebeuren daar toch veel dngen.
En ook al wordt het hier buiten op dit moment weer prachtig wit, als ik jullie foto's zie wordt ik toch enigsins met jaloesie gevuld ;)!
Prachtig!!
-
10 Februari 2010 - 08:24
Francien:
Hé Joost en nog een beetje Wouter. En lang wachten met bericht en je het volgende bericht dan 'into the wild' noemen......dapper. voordat je ging snapte ik niet zo goed wat je in dat continent moest, maar het wordt me nu wel duidelijk. Mooi, indrukwekkend, leuke mensen. Geeft niet dat de verslagen lang zijn; geeft daardoor een heel goede beeld van jullie reis. tot de volgende -
10 Februari 2010 - 21:13
Peter Fredriks:
He Joost, wat een geweldig mooie foto's. Vooral die van de ondergaande zon. FANTASTISCH. Als ik die foto zie moet ik denken aan de wederkomst van Jezus. Zo stel ik het mij voor. Geniet lekker verder en pas goed op elkaar. -
11 Februari 2010 - 08:13
Manon:
Hey broer.
Wat fijn weer iets van je te horen, tot aan je stapavondje al in grote lijnen meegekregen via msn, maar zo leest een stuk leuker! Wat nu, lang verhaal, geeft niets hoor, zat er goed in. Heerlijk om te lezen dat jullie zo veel beleven en ontmoeten. Vooral nu je zo alleen verder moet, zonder je vertrouwde maatje, pas je goed op jezelf??????
Hier is het weer ouderwets wit en ik heb net met Sanne je foto's bekeken, Joost, Joost zei ze steeds.
Jongen, pas goed op jezelf, doe Wouter de groeten en wens hem een goede terugreis namens ons.
Liefs, Manon -
11 Februari 2010 - 13:55
Anton :
Anton groet namens de navigators terug. Blijf genieten! -
11 Februari 2010 - 14:35
Peter:
Vriend,
de foto's zien er goed uit man! Prachtige natuur! En je verslag vind ik fijn om te lezen. Je hebt veel kennis van de omgeving man! Leuk om al die extra info mee te pakken, geeft me wel een goed beeld!
Fijne laatste dagen samen met Wout!
Good luck!
Groet, Peter -
11 Februari 2010 - 17:49
Annemieke:
fantastische foto's! genieeet!!
x. -
11 Februari 2010 - 17:58
Eisse:
Das idd best bverhaal, kun je wel een boek over schrijven!:) wel cool allemaal. dikker avonturen enz:P
X eisse -
11 Februari 2010 - 20:12
Mascha:
Wauw!!! Wat een schitterende foto's en weer zo'n leuk verhaal. Je schrijft TOP Joost. Ik lees je blogs met veel plezier. Zelfs Bart leest ze van voor naar achter! Blijf voorzichtig en alert wanneer je alleen verder reist en nog heel veel plezier en natuurschoon toegewenst.
Dikke knuffel, Mas
PS Als alles goed gaat krijgt Sanne er in september een broertje of zusje bij! -
12 Februari 2010 - 18:09
Jalmar:
Jopie,
Allereerst hulde voor het wijn 'proeven'. Maar vooral de natuurfoto's zijn bij dit blog overweldigend. Wat een superuitzicht. En wat een lieve Amarillo :D -
13 Februari 2010 - 14:41
Chris V Z :
Ha die Joost ziet er mooi uit allemaal!
vet avontuur man!
Je maakt van alles mee zie ik alweer.
Fijne tijd nog verder! -
14 Februari 2010 - 19:03
Jacob:
Ik heb jullie foto even geleend, voor het Forum!
Joost geniet straks alleen van je reis! -
15 Februari 2010 - 15:55
Fedde Schippers:
Hallo Joost,
Met verbazing en verwondering heb ik je reisverslag gelezen.
Ik ben op een positieve manier stinkend jaloers op je.
Geniet er van.
Groeten -
16 Februari 2010 - 22:46
Jonathan:
Ha die Joost!
Wat een avonturen! Mooi om te lezen.. Foto's zijn ook gaaf!
Grt Jonatan -
17 Februari 2010 - 10:39
Lotte:
He Joost,
we hebben Wouter weer heelhuids thuis mogen ontvangen. Toch wel gek idee hoor, dat jij daar dan nog in je eentje rondhupst. Geniet er in ieder geval van en zorg er voor dat je over 3 maanden weer veilig thuis komt!
Liefs Lot
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
