En het bleef nog lang onrustig in Buenos Aires
Door: Joost van Dieren
Blijf op de hoogte en volg Joost
12 Juli 2010 | Argentinië, Buenos Aires
Daar sta je dan: in je oranje t-shirt, met meer dan twee honderd landgenoten, in een Nederlandse kroeg, in hartje Buenos Aires, met een lamgeslagen biertje in je hand, verslagen te kijken naar het grote scherm, waar een elftal Spanjaarden persoonlijk wraak nemen voor de nederlaag tijdens de 80-jarige oorlog. Vooral het shot van een verslagen Oranje prins naast de koningin van Spanje zorgde voor tranen in mijn ooghoeken. Graag had ik bovenstaande titel met recht willen gebruiken. Echter de eerlijkheid gebied mij te zeggen dat de realiteit, een dag na het ontluisterende verlies van Nederland in de WK finale tegen Spanje, enigszins anders ligt. Geen feestelijke uitspattingen van doldwaze Nederlanders bij de Obelisk in hartje Buenos Aires en geen lange neuzen naar de ganze wereld. Buenos Aires ging RUSTIG slapen alsof er niets gebeurd was. Oh ja, en het spreekwoord van drie maal is scheepsrecht kan voor mijn part ook direct uit het spreekwoordenboek geschrapt worden. Anyway in de stad waar het 32 jaar geleden in 1978 zo mooi had kunnen zijn heeft de geschiedenis zich wederom herhaalt. Enig lichtpuntje is dat ik me hier vanuit het internetcafe in hartje BA volop kan inleven hoe het voor mijn pa moet zijn geweest drie decennia terug. Goed dan nu maar de realiteit onder ogen proberen te komen: Spanje was gewoon tactisch en voetballend beter, de scheidsrechter was natuurlijk wel een aanfluiting, we hadden Robben die van tevoren al had bedacht dat de rol van Rensenbrink hem prima zou passen en een Nigel de Jong die na de eerste helft al lang niet meer op het veld had mogen staan. Feiten liegen natuurlijk nooit. Juist ja, jullie lezen een reisverslag, maar zoals jullie merken ligt het voetbalspel en met name het Nederlands elftal me iets te nauw aan het hart om er niet over te schrijven.
Over schrijven gesproken, ik schrijf jullie op 12 juli 2010; en tot mijn spijt heb ik nog maar een maand te gaan in dit schitterende continent. Ik land, als alles mee zit en als ik niet besluit wederom mijn vliegticket om te zetten, 11 augustus op schiphol. Het laatste moment van schrijven was vanuit Colombia, waar ik met mijn DTS-team net begonnen was aan een outreach van twee maanden. Kort gezegd: twee maanden van werken met verschillende kerken een basisschool van Jeugd met een Opdracht en verschillende bevolkingsgroepen in Bucaramanga Colombia en Quito Ecuador. Veel werk zat hem in lesgeven, spreken, evangeliseren, praktisch werk en toerusten van gemeentes en gemeenteleden. Uitgangspunt van ons team was dat we vooral wilden dienen op de plekken waar we zouden komen. Daar helpen waar nodig en uitvoeren van taken die pastors van kerken voor ons hadden.
Na de laatste werkdag in Quito volgde wederom een lange busreis van deze keer zes dagen door Ecuador, Peru, Bolivia, Argentinie en langs de verschillende prachtige landschappen die deze landen ieder op zijn eigen wijze typeren. Het kwam in Lima Peru nog even in me op om vriend Joran van der Sloot op zoeken in zijn gezellige Zuid Amerikaanse cel. Echter, de gedachte aan het trauma van een persoon dat ik daar aan zou treffen deed me besluiten om door te reizen. Zonder gekheid is het natuurlijk bizar om voor even in dezelfde stad te zijn als deze hooggewaardeerde landgenoot. De reis door Bolivia verliep in tegenstelling tot de heenreis, op wat hoofdpijn door de ijle lucht in La Paz (4000 meter hoogte) na, nu wel zonder problemen. Op de basis van Corrientes is de DTS middels een feestelijke ceremonie met de overhandiging van een certificaat afgesloten, heb ik afscheid genomen van mijn teamgenoten en afgelopen zaterdag ook de basis van Jeugd met een Opdracht achter me gelaten. Met de meest luxe busreis tot nog toe (champagne, persoonlijk televisiescherm, stoel op 180 graden en tia maria voor het slapen gaan) kwam ik gistermorgen, op uitnodiging van Rudi Zoet, aan in een koud Buenos Aires (graadje of tien). Een dag na de WK-finale probeer ik nu de afgelopen weken te overdenken en op papier te zetten.
Ik was zoals jullie weten gebleven in Colombia. Voor de mensen die Colombia niet kennen even een profielschets. Het landschap van Colombia wordt beheerst door hoge Andestoppen. Verder is er nog een centrale hoogvlakte en laagvlakten aan de kust en in het oosten van het land. Het land bevat drie grote Andes bergketens (cordilleras), met als hoogste punt Pico Cristobal (5775 meter). Het Andesgebergte vormt het hart van het land. Hier woont het grootste deel van de bevolking. Ook bevindt zich hier het grootste deel van de koffieplantages. Daarnaast heeft Colombia een groot junglegebied, het tropisch regenwoud. Het is een tijd geworden die ik mijn leven lang mee zal blijven. Een tijd van ontdekken van nieuwe culturen, landschappen, ontmoetingen met mooie mensen en frustraties die komen kijken bij het leren van een nieuwe taal. De eerste angst voor rebellen in Colombia werd al snel weggenomen door de warmte van de mensen. In Nederland is Colombia tot op heden bij velen vooral bekend van de cocaïnehandel, guerrilla groeperingen zoals de FARC en algehele onrust en geweld. Minder bekend om haar geweldige natuur, vriendelijke bevolking en puurheid. Colombia is voor mij het land van de ultieme gastvrijheid en de mooie mensen! Gastvrijheid die zich vooral uit in omhelsingen en eten! Ik wist dat Zuid Amerikanen een warme cultuur hebben, maar Colombianen praten meer doormiddel van aanrakingen, dan met woorden. Het is voor mij nu ook duidelijk waarom Venezuela vaak wint bij de miss world verkiezingen. Colombia ligt ernaast en de vrouwen zijn over het algemeen netjes gezegd schoon van uiterlijk! Goed, om gefronste wenkbrauwen te voorkomen, genoeg over dat onderwerp. Tijdens ons verblijf in Colombia verbleven we bij gastgezinnen en sliepen we in de kerk zelf. Colombia zou het land zijn van de koffie, dit klopt ook wel alleen drinken ze de koffie ontzettend slap en met overdreven veel melk. Menig gastgezin verklaarde me voor gek voor de sterkte van mijn koffie. Het eten van de Colombianen kon me iets minder bekoren. Zo kregen we IEDERE dag soep als ontbijt voorgeschoteld, vaak met een groot stuk mais en als we pech hadden zelfs met het pootje van een kip. Voor alle duidelijkheid heb ik het dan niet over de vere drumstick die we in Nederland kennen. Het bizarste ontbijt was wel steak van de bbq in de vroege morgen! Achteraf gezien ben ik meer dan tevreden met de keus om DTS te gaan doen. Er zijn meerdere redenen die ik aan kan dragen, maar alleen al het gegeven dat ik nu met een internationaal team voor twee maanden tussen de plaatselijke bevolking van de twee genoemde landen kon werken verrijkt meer dan als toerist de trekpleisters af te werken. Het is alsof je een kijkje achter het gordijn neemt en het is mooi om uit te strekken naar mensen en om jezelf met hen te identificeren. Zo waren we in Bucaramanga een week werkzaam in een overbevolkte wijk met een gemiddeld inkomen per gezin van 200 dollar per maand en 90 procent van de jongeren aan de drugs. Het mooiste moment voor mij persoonlijk was de ontmoeting met John en twee van zijn vrienden. John, 25 jaar, had net een week daarvoor nog bijna zijn leven verloren na het oplopen van een messteek in de maag tijdens een gevecht. Met hem en zijn vrienden mocht ik hem vertellen van Gods liefde en hij besloot zijn oude leven achter zich te laten door nu voor Jezus te gaan leven. Voor het eerst in zijn leven had hij een doel dat er werkelijk toe doet. Na voor hem gebeden te hebben zei hij een blijdschap te ervaren die dieper gaat dan oppervlakkige emotie. Hij ervoer vrede die hij nog nooit ervaren had. Do I need to say more? Ik geloof echt dat God in de details is. Hij haalt een jongen uit Nederland naar Argentinie om te reizen, om vervolgens die reisplannen om te zetten in een DTS, om hem naar Colombia te halen en hem in een specifieke wijk, op een specifiek moment van de dag in contact te brengen met deze specifieke gast. Veel mensen zullen zeggen toeval, maar ik vertrouw teveel op God om dat toeval te kunnen noemen. Het is gaaf om in woorden en daden Gods liefde uit te mogen delen aan mensen om je heen.
Na de tijd in Colombia konden we gelukkig aan de slag in Quito Ecuador. Ik zeg gelukkig aangezien in eerste instantie geen enkele kerk ons daar wilde ontvangen. Niet omdat ze ons niet wilden, maar meer uit angst om berooft te worden! Het is de laatste tijd in Ecuador een sport om je als missionaris voor te doen en om te profiteren van kerkelijke gastvrijheid en om er vervolgens vandoor te gaan met het geld van de kerk. Gelukkig konden we voor elf dagen alsnog aan de slag. Quito als stad viel me eerlijk gezegd tegen. Het zijn veelal grauwe wijken en het is koud in Quito. Dit komt mede door de hoge ligging van de stad met 2.700 meter. Na tien dagen werken in de grauwe wijken konden we op de laatste dag nog genieten van een uitstapje naar het koloniale centrum van Quito. Dit was voor mij als geschiedenisfreak een fijn toetje van het verblijf in Ecuador. Ook had ik het genoegen om in een park net buiten Quito mijn voet op de evenaar te mogen zetten. Quito ligt op de evenaar en wordt gezien als het midden van de aarde. Je kunt in dat park en op het middelpunt zelfs een ei rechtop laten staan! Bizar aan het verblijf in Zuid Amerika en na het zien van veel landen is het verschil in uiterlijk. Bolianen zijn klein en met Peruanen vertonen ze veel overeenkomsten met de oude Indianen bevolking. Bizar genoeg vertonen veel Ecuadorianen veel overeenkomsten met Afrikanen. Dit gaat verder dan uiterlijk en uit zich ook in de gastvrijheid. Zo was ik in het gastgezin geen gast, maar meer de derde zoon. Mooi om mee te maken! Mijn verblijf in Ecuador kan ik verder typeren als el pais de mejores jugos! Ofwel het land van de beste fruitdranken! Ook de arepa is hier goed te doen! Verder heb ik hier genoeg rijst met kip gegeten voor de rest van mijn leven en ben ik eigenlijk blij dat ik intussen weer meerdere bife de chorizo (Argentijnse biefstuk) naar binnen heb kunnen werken.
Nu ik dit zo schrijf denk ik aan de vier weken van avontuur die nu nog voor me liggen. Ik geniet nu nog van Buenos Aires en het plan is om door te reizen naar de basis van Jeugd met een Opdracht een uur met de bus buiten Mendoza. Vandaaruit begint de reis richting Sao Paulo met hopelijk nog een stop van een week in Belo Horizonte. Daar is ook een basis van Jeugd met een Opdracht en een restoration house voor straatjongeren. Graag zou ik daar als vrijwilliger nog een weekje aan de slag gaan om mijn laatste tijd hier nuttig te besteden. Zodra ik meer weet laat ik dat natuurlijk weten!
Dank voor alle berichten vanuit Nederland! Ze worden nog steeds uitermate gewaardeerd!
Hasta pronto!
Joost
Over schrijven gesproken, ik schrijf jullie op 12 juli 2010; en tot mijn spijt heb ik nog maar een maand te gaan in dit schitterende continent. Ik land, als alles mee zit en als ik niet besluit wederom mijn vliegticket om te zetten, 11 augustus op schiphol. Het laatste moment van schrijven was vanuit Colombia, waar ik met mijn DTS-team net begonnen was aan een outreach van twee maanden. Kort gezegd: twee maanden van werken met verschillende kerken een basisschool van Jeugd met een Opdracht en verschillende bevolkingsgroepen in Bucaramanga Colombia en Quito Ecuador. Veel werk zat hem in lesgeven, spreken, evangeliseren, praktisch werk en toerusten van gemeentes en gemeenteleden. Uitgangspunt van ons team was dat we vooral wilden dienen op de plekken waar we zouden komen. Daar helpen waar nodig en uitvoeren van taken die pastors van kerken voor ons hadden.
Na de laatste werkdag in Quito volgde wederom een lange busreis van deze keer zes dagen door Ecuador, Peru, Bolivia, Argentinie en langs de verschillende prachtige landschappen die deze landen ieder op zijn eigen wijze typeren. Het kwam in Lima Peru nog even in me op om vriend Joran van der Sloot op zoeken in zijn gezellige Zuid Amerikaanse cel. Echter, de gedachte aan het trauma van een persoon dat ik daar aan zou treffen deed me besluiten om door te reizen. Zonder gekheid is het natuurlijk bizar om voor even in dezelfde stad te zijn als deze hooggewaardeerde landgenoot. De reis door Bolivia verliep in tegenstelling tot de heenreis, op wat hoofdpijn door de ijle lucht in La Paz (4000 meter hoogte) na, nu wel zonder problemen. Op de basis van Corrientes is de DTS middels een feestelijke ceremonie met de overhandiging van een certificaat afgesloten, heb ik afscheid genomen van mijn teamgenoten en afgelopen zaterdag ook de basis van Jeugd met een Opdracht achter me gelaten. Met de meest luxe busreis tot nog toe (champagne, persoonlijk televisiescherm, stoel op 180 graden en tia maria voor het slapen gaan) kwam ik gistermorgen, op uitnodiging van Rudi Zoet, aan in een koud Buenos Aires (graadje of tien). Een dag na de WK-finale probeer ik nu de afgelopen weken te overdenken en op papier te zetten.
Ik was zoals jullie weten gebleven in Colombia. Voor de mensen die Colombia niet kennen even een profielschets. Het landschap van Colombia wordt beheerst door hoge Andestoppen. Verder is er nog een centrale hoogvlakte en laagvlakten aan de kust en in het oosten van het land. Het land bevat drie grote Andes bergketens (cordilleras), met als hoogste punt Pico Cristobal (5775 meter). Het Andesgebergte vormt het hart van het land. Hier woont het grootste deel van de bevolking. Ook bevindt zich hier het grootste deel van de koffieplantages. Daarnaast heeft Colombia een groot junglegebied, het tropisch regenwoud. Het is een tijd geworden die ik mijn leven lang mee zal blijven. Een tijd van ontdekken van nieuwe culturen, landschappen, ontmoetingen met mooie mensen en frustraties die komen kijken bij het leren van een nieuwe taal. De eerste angst voor rebellen in Colombia werd al snel weggenomen door de warmte van de mensen. In Nederland is Colombia tot op heden bij velen vooral bekend van de cocaïnehandel, guerrilla groeperingen zoals de FARC en algehele onrust en geweld. Minder bekend om haar geweldige natuur, vriendelijke bevolking en puurheid. Colombia is voor mij het land van de ultieme gastvrijheid en de mooie mensen! Gastvrijheid die zich vooral uit in omhelsingen en eten! Ik wist dat Zuid Amerikanen een warme cultuur hebben, maar Colombianen praten meer doormiddel van aanrakingen, dan met woorden. Het is voor mij nu ook duidelijk waarom Venezuela vaak wint bij de miss world verkiezingen. Colombia ligt ernaast en de vrouwen zijn over het algemeen netjes gezegd schoon van uiterlijk! Goed, om gefronste wenkbrauwen te voorkomen, genoeg over dat onderwerp. Tijdens ons verblijf in Colombia verbleven we bij gastgezinnen en sliepen we in de kerk zelf. Colombia zou het land zijn van de koffie, dit klopt ook wel alleen drinken ze de koffie ontzettend slap en met overdreven veel melk. Menig gastgezin verklaarde me voor gek voor de sterkte van mijn koffie. Het eten van de Colombianen kon me iets minder bekoren. Zo kregen we IEDERE dag soep als ontbijt voorgeschoteld, vaak met een groot stuk mais en als we pech hadden zelfs met het pootje van een kip. Voor alle duidelijkheid heb ik het dan niet over de vere drumstick die we in Nederland kennen. Het bizarste ontbijt was wel steak van de bbq in de vroege morgen! Achteraf gezien ben ik meer dan tevreden met de keus om DTS te gaan doen. Er zijn meerdere redenen die ik aan kan dragen, maar alleen al het gegeven dat ik nu met een internationaal team voor twee maanden tussen de plaatselijke bevolking van de twee genoemde landen kon werken verrijkt meer dan als toerist de trekpleisters af te werken. Het is alsof je een kijkje achter het gordijn neemt en het is mooi om uit te strekken naar mensen en om jezelf met hen te identificeren. Zo waren we in Bucaramanga een week werkzaam in een overbevolkte wijk met een gemiddeld inkomen per gezin van 200 dollar per maand en 90 procent van de jongeren aan de drugs. Het mooiste moment voor mij persoonlijk was de ontmoeting met John en twee van zijn vrienden. John, 25 jaar, had net een week daarvoor nog bijna zijn leven verloren na het oplopen van een messteek in de maag tijdens een gevecht. Met hem en zijn vrienden mocht ik hem vertellen van Gods liefde en hij besloot zijn oude leven achter zich te laten door nu voor Jezus te gaan leven. Voor het eerst in zijn leven had hij een doel dat er werkelijk toe doet. Na voor hem gebeden te hebben zei hij een blijdschap te ervaren die dieper gaat dan oppervlakkige emotie. Hij ervoer vrede die hij nog nooit ervaren had. Do I need to say more? Ik geloof echt dat God in de details is. Hij haalt een jongen uit Nederland naar Argentinie om te reizen, om vervolgens die reisplannen om te zetten in een DTS, om hem naar Colombia te halen en hem in een specifieke wijk, op een specifiek moment van de dag in contact te brengen met deze specifieke gast. Veel mensen zullen zeggen toeval, maar ik vertrouw teveel op God om dat toeval te kunnen noemen. Het is gaaf om in woorden en daden Gods liefde uit te mogen delen aan mensen om je heen.
Na de tijd in Colombia konden we gelukkig aan de slag in Quito Ecuador. Ik zeg gelukkig aangezien in eerste instantie geen enkele kerk ons daar wilde ontvangen. Niet omdat ze ons niet wilden, maar meer uit angst om berooft te worden! Het is de laatste tijd in Ecuador een sport om je als missionaris voor te doen en om te profiteren van kerkelijke gastvrijheid en om er vervolgens vandoor te gaan met het geld van de kerk. Gelukkig konden we voor elf dagen alsnog aan de slag. Quito als stad viel me eerlijk gezegd tegen. Het zijn veelal grauwe wijken en het is koud in Quito. Dit komt mede door de hoge ligging van de stad met 2.700 meter. Na tien dagen werken in de grauwe wijken konden we op de laatste dag nog genieten van een uitstapje naar het koloniale centrum van Quito. Dit was voor mij als geschiedenisfreak een fijn toetje van het verblijf in Ecuador. Ook had ik het genoegen om in een park net buiten Quito mijn voet op de evenaar te mogen zetten. Quito ligt op de evenaar en wordt gezien als het midden van de aarde. Je kunt in dat park en op het middelpunt zelfs een ei rechtop laten staan! Bizar aan het verblijf in Zuid Amerika en na het zien van veel landen is het verschil in uiterlijk. Bolianen zijn klein en met Peruanen vertonen ze veel overeenkomsten met de oude Indianen bevolking. Bizar genoeg vertonen veel Ecuadorianen veel overeenkomsten met Afrikanen. Dit gaat verder dan uiterlijk en uit zich ook in de gastvrijheid. Zo was ik in het gastgezin geen gast, maar meer de derde zoon. Mooi om mee te maken! Mijn verblijf in Ecuador kan ik verder typeren als el pais de mejores jugos! Ofwel het land van de beste fruitdranken! Ook de arepa is hier goed te doen! Verder heb ik hier genoeg rijst met kip gegeten voor de rest van mijn leven en ben ik eigenlijk blij dat ik intussen weer meerdere bife de chorizo (Argentijnse biefstuk) naar binnen heb kunnen werken.
Nu ik dit zo schrijf denk ik aan de vier weken van avontuur die nu nog voor me liggen. Ik geniet nu nog van Buenos Aires en het plan is om door te reizen naar de basis van Jeugd met een Opdracht een uur met de bus buiten Mendoza. Vandaaruit begint de reis richting Sao Paulo met hopelijk nog een stop van een week in Belo Horizonte. Daar is ook een basis van Jeugd met een Opdracht en een restoration house voor straatjongeren. Graag zou ik daar als vrijwilliger nog een weekje aan de slag gaan om mijn laatste tijd hier nuttig te besteden. Zodra ik meer weet laat ik dat natuurlijk weten!
Dank voor alle berichten vanuit Nederland! Ze worden nog steeds uitermate gewaardeerd!
Hasta pronto!
Joost
-
12 Juli 2010 - 20:04
Lotte:
Joost! Mooi verhaal! Ben diep onder de indruk en kan niet wachten te verhalen ''live'' te mogen aanhoren :) Geniet van je laatste weken en tot gauw!
Liefs Lotte (en Elwin :)) -
12 Juli 2010 - 20:18
Iskandar:
Goed verhaal Joost! Enjoy your last weeks! :-) X -
12 Juli 2010 - 20:52
Francien:
Ha joost, wat maak jij een prachtige dingen mee!!Once in a lifetime.......of meer?
tot in augustus en geniet er nog van. -
12 Juli 2010 - 21:16
Fedde:
Hallo Joost,
Ik geniet iedere keer weer van je mooie verhalen en de leuke manier waarop je ze op papier zet. Het lijkt wel of ik er zelf bij ben. -
13 Juli 2010 - 07:33
Manon:
Lieve Joost!!
Wat een verhalen zeg! Ik heb het weer in 1 adem uitgelezen ;)
Wat nou, eventueel terugkomst uitstellen: niks ervan!! Je bent nu lang genoeg weggeweest! Zonder gekheid, ik zie stiekum al uit naar de 11e augustus!
Dikke kus, Manon -
14 Juli 2010 - 10:49
Hanneke:
Whow,
Zo mooi om te horen hoe God je gebruikt als je beschikbaar bent!!
Wat een tijd daar zeg!
Een hele goede 4 weken nog en tot daarna! -
14 Juli 2010 - 17:28
Wouter:
Joost bro. Vanuit sportkamp met geweldige kids om me heen, een groet. Het is hier genieten man, ik had graag het team met jou gecoached maar dat stellen we gewoon een jaartje uit.
Thanx voor je nieuwe verslag man. Veel succes de laatste weken en ik zie je graag verschijnen in NL broeder.
Wout -
15 Juli 2010 - 12:00
Lisette:
He gast...het wachten is nu niet lang meer, je gaat dan toch eindelijk terugkomen naar het nu wat winderige Nederland. Helemaal goed! Kunnen we gewoon weer eens onder een lekker sterk bakkie koffiegenot en koekje op het balkon aan de vondelkade stories aan elkaar vertellen, die we hebben moeten missen, omdat we elkaar gewoon zo lang niet meer hebben gezien! Tot snel! -
16 Juli 2010 - 14:54
Biank:
Eej Joost!:)
Mooie dingen, gaaf om te lezen hoe God met je aan het werk is daar!!
Maak er nog een mooie gezegende tijd van, ik bid voor je en hoop je verhalen te horen als je terug bent!:)
Liefs, Bianka -
16 Juli 2010 - 17:09
Elsa NSZ:
Mooi zo'n reis door zuid-amerika gekoppeld aan een DTS. Wat een ervaring! Lijkt mij heerlijk. (Persoonlijk alleen tijdens mijn dts outreach in zuid-amerika geweest, maar wil nog eens terugkomen. Vandaar ook leuk die verhalen van dichtbij te lezen..)
grtzz,
Elsa -
17 Juli 2010 - 20:33
Arjan:
Jeast, mooie verhalen! geniet van je laatste weken, ik zal blij zijn je weer in mijn armen te mogen sluiten;)!
God Bless -
17 Juli 2010 - 20:34
Arjan:
O en trouwens wie weet ga je Ernst en Suus nog meeten in Belo... die zijn daar nu ook, maar dat wist je vast al. -
19 Juli 2010 - 19:30
Thijs:
Hey broertje! Goed om weer even van de belangrijkste details van je reis op de hoogte te zijn. Gaaf wat je allemaal mee maakt, God's wegen zijn idd ondoorgrondelijk! Het gaat je goed en je hebt het naar je zin, fijn te horen! Geniet nog even van je dagen nu het 'aftellen' is begonnen. Groetjes uit Arnhem! -
05 Augustus 2010 - 12:09
Joke Siegers:
Hallo Joost,
Mooi verslag!!!
Geweldig dat je in Colombia John mocht vertellen over God´s grote Liefde! Mijn dochter, Sarah is in april jl. verhuisd naar Bogota. Ik heb haar bezocht en je hebt groot gelijk: de bevolking is gastvrij en het is heel fijn om daar te zijn!
God bless! Joke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
