Terug van weg geweest...

Buenos Dias vanaf de basis van Jeugd met een Opdracht en vanuit de kookpan genaamd Corrientes. Het is ongeveer 35 graden en de gevoelstemperatuur loopt in de volle zon op tot boven de 40 graden! Ik acht mijzelf wijs en ik heb besloten om een van de spaarzame koele plekjes in het huis op te zoeken. En dat met het nieuws in mijn hoofd dat in Nederland net weer een laag sneeuw gevallen is!

Na een mooie tijd bij de watervallen van Iguazu zijn we van vrijdag op zaterdag met een goede bus naar Corrientes gereden. De band met onze Braziliaanse vriend Filipe is zo goed geworden dat hij besloten heeft om ook twee dagen in Corrientes te verblijven. De bussen in Argentinie zijn duidelijk beter dan die van de Braziliaanse buurman waardoor de reis een stuk comfortabeler verliep. Los dan van het feit dat een douane beambte het nodig vond om me midden in de nacht wakker te maken om in mijn spullen te zoeken naar drugs. Later hoorde ik dat de route Foz-Corrientes bekend staat om de drugssmokkel van Paraguay naar Argentinie. De stoelen in de bus zaten echter zalig en diner en ontbijt waren zelfs bij de trip inbegrepen.

De afgelopen drie dagen waren we te gast bij Ruth Assenberg op de basis van Jeugd met een Opdracht. Ruth is vanuit de Vrije Evangelisatie Zwolle 7 jaar geleden als zendelinge uitgezonden naar Corrientes om te gaan werken bij JmeO. De basis van JmeO begeeft zich midden in een achterstandswijk. In deze wijk wonen mensen die enkele jaren geleden door een overstroming dakloos zijn geraakt. Deze mensen wonen nu in de wijk rondom de basis in door de overheid gratis ter beschikking gestelde sociale huisjes. Ik wist uit ervaring wat ik ongeveer kon aantreffen aangezien ik in augustus 2005 al eens een maand op de basis verbleven ben. Het is lastig te omschrijven in wat voor wereld je opeens terecht komt. Vuilnis ligt overal op straat. In de wijk is misschien nog 1 gezin waarvan de ouders nog wel bij elkaar zijn. vrouwen hebben kinderen van meerdere mannen en mannen hebben kinderen bij meerdere vrouwen. Trouweloosheid kom je veel tegen. Hierdoor is het gezinsleven in de wijk totaal ontwricht en missen kinderen de omstandigheden om gezond op te groeien. Met Ruth liep ik gisteren door de wijk en om me heen en in de huisjes rook het letterlijk naar slechte omstandigheden. Vanuit de basis werkt Ruth met haar team onder de plaatselijke bevolking om eenNa verandering teweeg te brengen. De wandeling met Ruth was niet voor niets. 5 jaar geleden maakte ik namelijk kennis met Johnny, toen een jochie van 6 jaar oud, ongewassen, verrotte tanden en mandarijnenverkoper. Maar wat me bovenal opviel was zijn lach en zijn grote bruine ogen die op zoek waren naar bescherming en liefde. Die maand in Corrientes heb ik hem dat zo goed als het ging kunnen geven door met hem te voetballen, hem op te pakken en af en toe een knuffel te geven. Nu 5 jaar later liep ik weer met Ruth in de wijk op zoek naar Johnny, nu een straatjochie van bijna 12 die niet meer naar school gaat en de straat vaker ziet dan zijn eigen huis. Ruth vertelde me dat Johnny nog steeds een foto van me aan de muur heeft. Hoe bizar! Het maakt me stil bij het besef wat een vluchtige ontmoeting in 2005 kan doen bij zo'n jochie. Bij aankomst bij het kleine rommelige huisje werden we ontvangen door zijn moeder. Angel, de broer van Johnny werd erop uit gestuurd om zijn broertje op te halen en na een klein half uurtje volgde een warme veelbetekende omhelsing. Hij was duidelijk ouder geworden en gehaaider door de straat. Ruth stelde voor dat ik Johnny en zijn broer Angel die avond mee uit zou nemen. Ruth maakt zich grote zorgen aangezien de twee een echt vaderfiguur in hun leven missen. Een avondje uit werkt volgens haar super. Die avond ging ik samen met Wouter en de twee kids met de bus naar de boulevard. De avond vloog voorbij met een wandeling langs de boulevard van Corrientes, het bewonderen van de vele vissers, het drinken van cola en het eten van een grote hamburger. In de busreis terug konden de twee hun ogen niet lang open houden en al snel vielen ze in slaap. En dat terwijl ze vaak de hele nacht bij de boulevard doorbrengen zonder thuis te komen om te slapen. Zo zijn er net als Johnny en Angel honderden jochies die in de goot dreigen te belanden. Het is super mooi om te zien wat voor werk JmeO hier daarom doet! Het contact, de liefde, het uitdelen en het simpel luisteren naar mennsen...

De dagen hier stonden verder in het teken van ontmoeting. Ruth heeft altijd wel wat voor je te doen. Zo zijn we zaterdag samen met een Fins team dat hier aanwezig is op bezoek geweest in een weeshuis in de stad. In het weeshuis wonen jongens in de leeftijd van 8 tot 14 jaar. Met alle jongens hebben we gevoetbald en zo veel mogelijk hugs uitgedeeld. Na zo'n dag is het moeilijk zomaar weer uit hun leven weg te lopen terwijl ze je nog vragen of je nog eens terug komt. Om ze geen valse hoop te geven zeg je dan maar dat je het niet weet.

De zondag begon met een Spaanstalige Argentijnse dienst. Het is altijd een verademing om deze diensten mee te maken. De diensten vinden altijd plaats op de basis en ook mensen uit de wijk komen langs waardoor het kleine gebouwtje al gauw vol zit.

Na drie dagen Corrientes wacht over een klein uurtje de bus die ons, wederom de nacht door, in twaalf uur naar Cordoba brengt. Daarna gaan we door naar Mendoza, bekend om haar wijnboederijen. Hier zullen we Filipe weer onmoeten. Hij is gisteren vertrokken naar Santa Fe en reist later door. Bij ons afscheid hebben we hem nog een Braziliaanse bijbel gegeven. Hij is duidelijk aan het denken gezet en ook tijdens de kerkdienst werd hij duidelijk aangeraakt. De reis staat tot nu toe bol van de mooie ontmoetingen en Wouter en ik hebben steeds sterker het idee niet voor niets in Zuid-Amerika te zijn. Wat een luisterend oor wel niet kan doen!

Ik zie uit wat Cordoba en Mendoza gaan brengen! Jullie lezen het vast wel weer :-)

Adios vanuit een nog steeds heet Corrientes!

Joost

(p.s. dankzij mijn goede broer Wout kan ik 100 extra foto's plaatsen op mijn blog. Foto's volgen bij gebrek aan tijd binnen enkele dagen!)